Μεταβάλοντας τη γωνία πρόσπτωσης του φωτός, το συγκεκριμένο έργο δημιουργεί σκιές, αναπαριστώντας κατά Αριστοτέλη την έννοια του χρόνου.

Αμφισβητεί την ύπαρξη αυτού του μεγέθους, αφού το μεν παρελθόν κάποτε υπήρχε, τώρα όμως δεν υπάρχει, το μέλλον θα υπάρξει, αλλά τώρα είναι ανύπαρκτο, ενώ το παρόν είναι κάτι το φευγαλέο. Γι' αυτό ο χρόνος θα μπορούσε να θεωρηθεί ανύπαρκτος ή με τόσο αδύναμη ύπαρξη που θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως σκιά.

Συμπληρώνει ότι ο χρόνος υφίσταται μόνο όταν συνδέεται με τη κίνηση, με τη μεταβολή.

Σχεδιάζουμε και ονειρευόμαστε για το μέλλον, άλλοτε γινόμαστε δέσμιοι του παρελθόντος και κάποιες στιγμές ζούμε στο παρόν, στο φευγαλέο εδώ και στο τώρα.

Όλα μεταβάλλονται κι εξαρτώνται από τη γωνία που εμείς θα ρίξουμε το φως.


Επιτοίχιο γλυπτό με προοπτική.
Υλικά: οξειδωμένο σίδερο, αλουμίνιο, κράμα μετάλλων, νήματα